Trust the process, mannekes, trust the process!
Ik zeg het elke keer, herhaal het nog eens wanneer er aan een oefening getwijfeld wordt. Elke stap in het proces is nodig, elke stap is onderdeel van het eindresultaat.
Wanneer ik een vraag krijg voor een workshop, start ik met het einddoel. Wat moet er op het einde liggen? Wat kan ik garanderen dat er zal liggen?
Veel hangt af van het doel, uiteraard, maar ook van de groep, de tijd en de energie. Meer tijd is niet noodzakelijk beter, maar te weinig tijd geeft sowieso drek.
Vergelijk het met koken: bouillon heeft tijd nodig. Een spiegelei kan sneller.
Wanneer het einddoel vast ligt, komt de retroplanning. Wat is de laatste stap voor dat einddoel? En hoe laat moet die dan ten laatste beginnen? Want tijd, en zeker de eindtijd, is enorm belangrijk.
Mensen hebben hard stops en appreciëren het enorm als dat gerespecteerd wordt. Dat én het einddoel gehaald wordt én op tijd gestopt wordt. En dat er pauzes zijn. Niemand heeft dat nodig, iedereen kan het gebruiken. What people say and do.
Wanneer de retroplanning gevuld raakt (wat si er nodig voor dat einddoel, met welke oefeningen kan ik dat uit de groep krijgen, hoe breng ik dan alles weer samen,…?) begint het fun gedeelte voor mij.
Hoe maak ik elke stap memorabel? Of nog: hoe hou ik iedereen wakker tijdens de workshop? Snelle wissels, korte sprints, individueel naar plenaire over kleine groepjes. Schrijven, tekenen, discussiëren. Bouwen, vouwen. Gas geven en vertragen.
En dan gebeurt het al eens dat er mensen zijn die het Noorden kwijt raken. Die het nut even niet inzien. En da’s helemaal ok.
Trust the process, mannekes, trust the process.
Want ik ben jullie gids. Ik help jullie naar het einddoel. Vertrouw me nu maar.