Vandaag had ik een workshop. Brainstorm. Strategisch, breed gedragen en veel stakeholders.
Al weken aan het voorbereiden. Telkens opnieuw dezelfde vragen aan mezelf stellen, telkens de notities van de voorbereidende meetings erbij genomen. Een hele mond vol, maar ik zou hen de beste 2,5 uur van hun professionele leven tot dan geven.
Het eindresultaat mocht er zijn. 7 pagina’s in een tekstdocument. Van de eerste tot de laatste minuut uitgeschreven.
Gisteren deed ik de laatste checks, printe ik nog wat canvassen en templates en was ik er bijna klaar voor. Nog een keer nam ik het door. Het was 17u15. Ik moest me haasten, want er was ook nog een Oploscafé waar ik om 19u moest zijn.
Bijna klaar.
En toen bedacht ik dat het te strak getimed was. Dat het teveel was. Dat we dat niet gingen rondkrijgen.
En ik liet het varen. Letterlijk, zelfs. Want ‘t was ineens met een zeilboot.
Vanmorgen deed ik de voorbereiding als was het uit de losse pols. Wat niet zo was, maar wel zo leek. Hoewel niemand het kon zien (ik ben graag vroeg, als ik een workshop mag geven) zag het er gemakkelijk uit. Omdat ik meer dan overprepared was.
Skillfully overprepared.