De facilitatie van een workshop bestaat uit verschillende delen.
Een niet onbelangrijk deel ervan is de documentatie. Het verzamelen van de gemaakte artefacts. En zorgen dat er mee kan verder gewerkt worden.
Want een workshop is niets waard als er met de uitkomsten verder niets gebeurt. Klopt niet helemaal, gelukkig. Het effect van een workshop is alleen heel snel volledig weg als er geen opvolging is. En een eerste stap daarin is dan: documenteren.
Zelf vind ik dat de eerste stap in het overbodig maken van mezelf als facilitator. Want zodra de verwerkte informatie er is, kan het team er zelf mee aan de slag. Of dat is toch mijn betrachting.
Meestal zijn er dan nog wel een paar vervolgsessies nodig, maar in theorie kunnen ze verder.
Ik probeer dan ook altijd om de documentatie zo actiegericht mogelijk te maken. Liefst in een Miro board, zodat de volgende stappen online kunnen plaatsvinden.
Offline is for trust, online is for work.
En hoe meer ik met teams werk, hoe meer ik dat ook zo ervaar. Een eerste sessie om kennis te maken, om elkaar in de ogen te kijken. Daarna een aantal online werksessies. Heel duidelijk gestructureerd, met weinig ruimte voor koetjes en kalfjes. Om dan naar het einde toe te kunnen besluiten met een lach, een zwans en een chipke.
En als dan elke sessie goed is gedocumenteerd, kan het team daarna gewoon dat ritme aanhouden.
Waar nodig bellen ze me in, waar niet nodig, niet.